[ระบาย+ฟังความเห็น] ทะเลาะกับน้อง เหตุน้องจะพากลุ่มอื่นมาร่วมทริปครอบครัวที่แพลนมาเป็นปีๆ

สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปและชาวโซเชียลฯ ทุกคนนะครับ

ผมมีสถานะทางครอบครัวเป็นพี่ชายคนโต ปัจจุบันอายุ 29 ปี
มีครอบครัวเป็นของตัวเอง สมาชิกคือภรรยาและลูกสาวอายุขวบเศษ

เมื่อต้นปี 2557 เป็นช่วงที่ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด (ผมเป็นคนกรุงเทพฯ)
ซึ่งนานๆครั้งที่ผมจะได้ลงไปเยี่ยมหาพ่อกับแม่ และน้องๆ ผมจึงมีความคิดบางอย่างขึ้นมา
ความคิดที่ทำให้ผมนึกย้อนไปว่า จากวันแรกที่ผมมีครอบครัวเป็นของตัวเอง
ผมกับพ่อ แม่ และน้องๆเคยไปเที่ยวร่วมกันแบบครอบครัวครั้งล่าสุดเมื่อไหร่
จนได้คำตอบว่า นานกว่า 10 ปีแล้วที่ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเฉพาะครอบครัวเลย
ผมจึงคิดและหารือกับน้องชาย (น้องชายผมอายุ 22 ปี มีภรรยาแล้วเช่นกัน)
ถึงความเป็นไปได้ที่จะจัดทริปแรกสำหรับครอบครัวใหญ่ของเรา
ซึ่งได้คำตอบในส่วนสถานที่ที่จะไปคือทะเล และช่วงระยะเวลาคือเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ (2558)

เวลาผ่านมาเหมือนโชคจะเข้าข้างผมและภรรยา คือได้ย้ายกลับมาทำงานที่กรุงเทพฯในเดือนกันยายน ปี 2557
ทำให้ผมกลับมาอยู่ร่วมกับครอบครัวเดิมคือครอบครัวที่พ่อ แม่ และลูกๆอยู่ด้วยกัน
โดยที่ทริปครอบครัวที่เราทุกคนรอคอยยังคงเดิม เพิ่มเติมคือกำหนดการและคำนวนงบประมาณเสร็จสรรพทุกอย่างแล้ว

จนกระทั่งเมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้วเป็นเวลาที่ผมแมสเสจไปแจ้งน้องสะไภ้ทางข้อความในเฟซบุ๊ค
ถึงความคืบหน้าของทริปในส่วนของการจะโทรจองที่พัก ผมจึงได้ทราบอะไรบางอย่างในตอนนั้นเอง

ผมจะขอจำลองประโยคสนทนาดังนี้.-

ผม           : หวัดดีจ้า เดี๋ยวไม่เกินวันที่ 25 พี่จะโทรไปจองที่พักแล้วนะ
น้องสะไภ้  : โทรจองทำไมอ่ะพี่ นี่มันไม่ใช่ช่วงเทศกาล ไปหาเอาเองดีกว่านะพี่ จะได้ต่อรองราคากันได้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หมายเหตุ ; ผมเป็นคนออกตารางการเที่ยวเอาไว้เนื่องจากว่าผมไม่อยากให้เวลาหมดไปกับการคิดหาที่ท่องเที่ยว
และในส่วนของที่พักก็เช่นกัน ที่จะจองก็เพราะไม่อยากให้เสียเวลาไปหาเอาดาบหน้า อยากให้ไปถึงแล้วเช็คอินเลย



น้องสะไภ้ : (เสริม) เอ้อ แล้ว น้องชาย พี่บอกหรือยังว่าจะมีเพื่อนๆเขาไปด้วยอีกนะ คิดว่าต้องหาที่พักแบบติดๆกันอ่ะพี่

มาถึงประโยคนี้ผมอึ้ง พูดอะไรไม่ออก
ผมสับสนว่า ผมกับน้องชายตีความหมายคำว่า "ครอบครัว" ไม่เหมือนกันงั้นเหรอ?

ตอนนั้นผมคิดที่จะถอนตัวออกจากทริปทันที เพราะมั่นใจว่าน้องชายผมคงเอ่ยชวนเพื่อนๆเขากันเรียบร้อยหมดทุกคนแล้ว
ก็เลยโทรไปหาน้องชายเพื่อพูดคุย แต่ ณ เวลานั้นเขาไม่ว่าง ผมก็เลยพิมพ์ข้อความส่งในเฟซบุ๊คแทน

สักครู่ น้องชายผมก็ตอบกลับมา

"ไม่ให้ไปก็บอกไม่ให้ไป จะได้ไปบอกกับเขา ก็แค่นั้น"
(ผมรู้ได้ทันทีว่านี่คือประโยคที่ไม่สบอารมณ์ เพราะผมรู้นิสัยเขา)

จึงคุยกันทางข้อความได้สักพัก ผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะถอนตัว
เพราะถึงในตอนนั้นผมจะบอกเขาว่าไม่ให้เพื่อนๆเขาไปร่วมด้วยมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก จะทำร้ายจิตใจกันเปล่าๆ
คิดแค่ว่าสละทริปให้น้องๆพาเพื่อนๆไปเที่ยวกันก่อนแล้วค่อยกลับมาตกลงกันอีกที

แต่ผมยอมรับนะครับว่าผมเสียความรู้สึก ผมหวังกับทริปนี้มากจริงๆ
ผมจึงบล๊อกเฟซบุ๊คของน้องชายและน้องสะไภ้เพราะไม่อยากตอบโต้หรือพูดคุยอะไรเพิ่มเติมแล้ว
(มาถึงตรงนี้เพื่อนๆคงคิดว่าผมทำเกินไป แต่ผมอยากบอกว่าผมเสียความรู้สึกมากจริงๆครับ)

จนเมื่อภรรยาผมกลับมาบ้าน ก็เล่าให้ฟังว่าน้องชายผมมาคุยกับเธอทางข้อความ
กล่าวประมาณว่าทำไมผมถึงทำนิสัยให้เรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้มีปัญหา
เพราะคนที่พาไปนั้น พ่อกับแม่ก็รู้จักและไม่ใช่คนอื่นไกลอะไร สนิทๆกัน

และจบท้ายด้วยประโยคว่า ...
"ไม่เป็นไรนะพี่ ถ้าเขา (ตัวผม) จะไม่ไปก็ช่าง ผมพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวกันเองอีกที่หนึ่งก็ได้"

ผมรู้สึกโกรธทันที มีคำถามในใจว่าเขาคิดไม่ได้เลยจริงๆเหรอว่า "ทริปครอบครัว" คืออะไร?
มิหนำซ้ำยังทนงองอาจว่าการที่ไม่มีผมร่วมทริปเป็นเรื่องธรรมดา
ผมจึงตอบกลับทางข้อความด้วยประโยคคำถามในสำเนียงที่ค่อนข้างจะรุนแรง แจงพอสังเขปได้ว่า

- คนที่เขาบอกว่าสนิทเนี่ย ผมสนิทด้วยไหม?
- เขาตีความคำว่า "ครอบครัว" แบบไหน?
- ถามเขาว่าที่ผมถอนตัวจากทริปที่ผมวางแผนไว้เป็นปีๆเพราะผมนึกสนุกเหรอ?

จากนั้นเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรมาอีก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมนั่งทบทวนดูถึงสิ่งที่ผ่านมาระหว่างผมกับน้องชายคนนี้
เห็นภาพในความคิดชัดเจน คือ เป็นพี่น้องคลานตามกันมาแต่เหมือนมาจากคนละครอบครัวยังไงชอบกล
ถูกเลี้ยงมาในแบบที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง ความคิดเห็นจึงไม่เคยตรงกัน ทะเลาะกันตลอดตั้งแต่เล็กจนโต
และในวันนี้ที่เป็นผู้ใหญ่กันทั้งสองคน ความคิดที่ไม่เคยตรงกันจึงไม่มีทางออกอีกต่อไป

สุดท้ายสิ่งที่ผมได้รับจากเรื่องราวเหล่านี้ไม่ใช่แค่ความเห็นต่างเรื่องทริปครอบครัว
แต่มันทำให้ผมคิดถึงอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่เคยคิดถึงมันมานานมากแล้ว ...จนวันนี้

ตอนนี้ผมมีคำถามมาถามกับเพื่อนๆครับ

1.ผมเป็นพี่ชายที่แย่ไหม เพราะบางคนอาจจะบอกว่า ในฐานะพี่ ผมควรเสียสละให้น้องได้ทำในทุกสิ่งที่เขาต้องการ
2.มันจะเป็นไปได้ไหมที่พี่ชายและน้องชายในเรื่องเล่านี้จะเป็นพี่น้องที่ดีเหมือนหลายๆครอบครัวในโลก
3.โดยรวมแล้วถ้าเพื่อนๆเป็นผม เพื่อนๆจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรครับ?

เพราะตั้งแต่เกิดเหตุ ผมจะออกแนวปลงๆละ
คิดเพียงว่า ทั้งชีวิตนี้ผมคงไม่ดีพอที่จะเป็นพี่ของใครจริงๆ (คิดจากเรื่องราวที่ผ่านมาตลอด 20 ปีให้หลังนะครับ)

สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณล่วงหน้า สำหรับทุกๆคำแนะนำและทุกๆความนะเห็นครับ

(แก้ไขประโยคพิมพ์ผิดครับ)